ره‌گشای عالم!

. . روایت است که پیغمبر،تا آخرین روزهای حیات‌ش،رفقای شعبِ ابی طالب را به چشم دیگری نگاه می‌کرد.حکایت‌ست که هرگاه پیغمبر روی‌ش به روی آن‌ها می‌خورد،لب‌خندی از عمق وجود،تمام چهره‌اش را می‌گرفت؛رسول،دوستان شعب ابی طالب را به چشمِ رفیق سختی‌ها می‌دید.رفقای دوران تبعید از مکه،رفقای گرفتاری،رفقای مریضی،رفقای گرسنه‌گی،رفقای مرگ و میر،رفقای دشمن‌دار،رفقای مشدی،رفقای تا اخرِ خط،رفقای دستمال بستن به کمر از شدتِ فقر،رفقایی که بدانند بابا جانِ آدم هم پریدنی‌ست و